Støða og lutur mín eru tey, at eg kenni meg kallaða at fara aftur á ting í eitt longri tíðarbil, enn eg fyrst helt vera tað rætta.

Tað skrivaði Hann Jensen á sín facebook-vanga í gjárkvøldið.

Eg havi viðgjørt støðuna aftur og aftur hesar seinastu mánaðirnar – bæði sjálv og saman við mínum nærmastu, saman við vinum og góðum ráðgevum.

Og luturin gjørdist tann, at eg formliga tók sæti á løgtingi aftur í gjár 13. september og fari í eitt longri farloyvi frá mínum starvi fyri at røkja tingsessin, sum mær lutaðist tann 22.desember í 2022.

Tað er ikki ein løtt støða fyri meg, tí eg síggi tað at arbeiða á Miðnámi á Kambsdali sum mítt lívsstarv. Tað er ein hjartasak.

Men umstøðurnar hava elvt til, at eg kenni tað sum mína skyldu at vera í løgtinginum nú.

Eg má drýpa høvur og gera orð Tróndar í Gøtu til míni egnu: “Sjái Guð Hluta minn”.

Í allarstørstu virðing fyri mínum arbeiðsplássi, fyri starvsfeløgum, næmingum, fyri mínum veljarum, mínum floksfeløgum og fyri løgtinginum og mínum kæra móðurlandi ynski eg okkum øllum blíðan byr, hvør á síni kós.

Hanna Jensen